အနာဂါမ္ႏွင့္
သုဒၶါ၀ါသာ ျပႆနာ အနာဂါမ္အရိယာသူေတာ္စင္မ်ား ကြယ္လြန္လွ်င္ သုဒၶါ၀ါသ (၅)
ဘံုသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း ငယ္ငယ္ကတည္းက သင္ယူခဲ႔ၾကရပါတယ္ ဘုရား။ ေအာက္ပါ
ေဒသနာမ်ားအရထင္ရွားပါတယ္ ဘုရား။
35။ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ တစ္ဖန္ျပန္မလာေသာ ‘အနာဂါမီ’ ပုဂၢိဳလ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကာမဘံုတည္းဟူေသာ ေအာက္အဖို႔ရွိေသာ ‘ၾသရမၻာဂိယ’ သံေယာဇဉ္ ငါးပါးတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဥပပါတ္ပဋိသေႏၶျဖစ္၏၊ ထိုရူပဘံုမွ ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာမရွိမူ၍ ထုိရူပသုဒၶါ၀ါသဘံု၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳလတၱံ၊ဤပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ တစ္ဖန္ ျပန္မလာေသာ ‘အနာဂါမီ’ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္ နိေဒၵသ ဧကပုဂၢလပညတ္၊ သတၱအဂုၤတၱိဳရ္ 2အႏုသယ၀ဂ္ 5ဥဒကူပမာသုတ္)
သို႔ရာတြင္ ဘုရား။ ဒီဃနိကာယ္ မဟာ၀ဂ္ သကၠပဉႇသုတ္ ေဂါပက၀တၳဳ(စဥ္၃၅၄) တြင္ ဤသည္တို႔ကို ေတြ႔ရပါသည္ဘုရား။
“ ၃၅၄။ ... .... .... ဆင္ေျပာင္ၾကီးသည္ ျမဲစြာဖြဲ႔ခ်ည္ထားေသာ ၾကိဳးတို႔ကို ျဖတ္သကဲ႔သို႔၊ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ခဲေသာ မာရ္၏ ေႏွာင္ၾကိဳးျဖစ္ေသာ ကာမသံေယာဇဉ္ ကာမအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔ကို ျဖတ္၍ တာ၀တႎသာနတ္တို႔ကို ေက်ာ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ျဖစ္ကုန္၏။ (ၾကိဳးကိုျဖတ္တယ္ဆိုထားလို႔ စ်ာန္ျဖင့္ ခြာတာမဟုတ္ဘဲ အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ ျဖတ္တယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ဘုရား)။ ရာဂကင္းျခင္းကုိ ျပဳကုန္လ်က္ အနာဂါမ္ျဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းနတ္သား ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ သိၾကားမင္းႏွင့္တကြ ပဇာပတိနတ္မင္းႏွင့္တကြ သုဓမၼာနတ္သဘင္သို႔ ပါ၀င္တက္ေရာက္ၾကကုန္ေသာ အလံုးစံုေသာ နတ္တို႔ကို ေက်ာ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ျဖစ္ကုန္၏။ ... ... ... ... နတ္သားႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ဤနတ္ျပည္၌ အသွ်င္ဘုရား၏ တရားကို သိၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼပုေရာဟိတ ကိုယ္ခႏၶာကို ရ၍ အနာဂါမိမဂ္ဟူေသာ တရားထူးကို ရၾကပါကုန္၏။ .... ..... ....” ။
သုတ္မဟာ၀ါအ႒ကထာ ဘာသာဋီကာ ႏွာ၂၅၃တြင္ “ .... .... ..... ေတသု၊ ထိုနတ္တို႔တြင္။ ေဒြ၊ ကုန္ေသာ။ ဇနာ၊ နတ္တို႔သည္။ ပဌမဇၥ်ာနသတႎ၊ ပထမစ်ာန္သတိ-ကို။ ပဋိလဘိတြာ၊ ရ၍။ စ်ာနံ၊ ကို။ ပါဒကံ၊ အေျခခံကို။ ကတြာ၊ ၍။ သခၤါေရ၊ သခၤါရ-တို႔ကို။ သမၼသႏၱာ၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ-ဟု သံုးသတ္ကုန္လတ္ေသာ္။ အနာဂါမိဖေလေယ၀၊ အနာဂါမိဖိုလ္၌ပင္။ ပတိ႒ဟႎသု၊ တည္ၾကကုန္ျပီ။ အထ၊ တည္ၾကရာ ထိုအခါ၌။ ေနသံ၊ ထို ႏွစ္ေယာက္ေသာနတ္တို႔၏။ ပရိေတၱာ၊ နည္းေသာအာႏုေဘာ္ရွိေသာ။ ေသာ ကာမာ၀စရတၱဘာေ၀ါ၊ ထို ကာမာ၀စရနတ္ အတၱေဘာသည္။ ဓါေရတံု၊ ေဆာင္ျခင္းငွာ။ နာသကၡိ၊ မစြမ္းႏိုင္။ တသၼာ၊ ေၾကာင့္။ တာ၀ေဒ၀၊ ထုိခဏ၌ပင္။ စ၀ိတြာ၊ စုေတ၍။ ျဗဟၼပုေရာဟိေတသု၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတ-ျဗဟၼာတို႔၌။ နိဗၺတၱာ၊ ကုန္ျပီ။ စ၊ ဆက္။ ေနသံ၊ ထို ႏွစ္ေယာက္ေသာ နတ္တို႔၏။ ေသာ ကာေယာ၊ ထို ျဗဟၼာကိုယ္သည္။ တတၳ၊ ထိုနတ္ျပည္၌။ ဌိတာနံေယ၀၊ တည္ေနကုန္စဥ္ပင္။ နိဗၺေတၱာ၊ ျဖစ္ျပီ။ ေတန၊ ေၾကာင့္။ ‘ေတသံ ဘေႏၱ ေဂါပေကန။ပ။ ကာယံ ျဗဟၼပုေရာဟိတ’ ႏၱိ၊ ဟူ၍။ (သေကၠန၊ သည္။ ၀ုတၱံ၊ ျပီ။) တတၳ၊ ထို ေတသံ ဘေႏၱ- အစရွိေသာ စကားရပ္၌။ ဒိေ႒၀ ဓေမၼတိ၊ ကား။ တသၼႎေယ၀ အတၱဘာေ၀၊ ထုိ နတ္အတၱေဘာ၌ပင္။ စ်ာနသတႎ၊ စ်ာန္တည္းဟူေသာ သတိကို။ ၀ါ၊ စ်ာန္၌ျဖစ္ေသာ သတိကို။ ပဋိလဘႎသု၊ ကုန္ျပီ။ တေတၳ၀၊ ထို နတ္ျပည္၌ပင္။ ဌတြာ၊ ၍။ ျဗဟၼပုေရာဟိတသရီရံ၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတ- ျဗဟၼာ၏ကိုယ္ကို။ ပဋိလဘႎ္သု၊ ကုန္ျပီ။ ဣတိ ဧ၀ံ၊ သို႔။ အေတၳာ၊ ကို။ ဒ႒ေဗၺာ၊ ၏။ .... .... .....”
ဒီလိုဖြင့္ဆိုထားပါတယ္ ဘုရား။ သို႔ေသာ္ နတ္တို႔မည္သည္ ျဗဟၼာကို ျမင္ရျခင္းမရွိ ဆိုျပီး ဇန၀သဘသုတ္ မဟာေဂါ၀ိႏၵသုတ္တို႔ ႏွင့္ ထိုထိုအဖြင့္မ်ားအရ သိရပါတယ္ ဘုရား။ အကယ္၍ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ျဗဟၼပုေရာဟိတ ျဗဟၼာျဖစ္ျပီးမွ အနာဂါမ္ျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္ ေဂါပကနတ္သားႏွင့္ သိၾကားမင္းက ဘယ္လိုသိႏိုင္တာလည္းဘုရား ထိုျဗဟၼာႏွစ္ေယာက္က ျပန္လာေျပာမွ သိမယ္ထင္ပါတယ္ ဘုရား။ နတ္တို႔သည္ ကမၼဇရုပ္မ်ားျဖင့္ အဓိကဖြဲ႔စည္းထားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိသည္ျဖစ္၍ စိတၱဇရုပ္၏ ခ်ယ္လွယ္မႈကို လူတို႔ထက္ ပိုခံရသည္ဟု ထင္ပါသည္ဘုရား။ ေဒါသအလြန္ထြက္လွ်င္ ေသတတ္ေသာေၾကာင့္ပါဘုရား။ စ်ာန္စိတ္ေၾကာင့္ ၄င္း၊ အားၾကီးေသာ ၀ိပႆနာအစြမ္းေၾကာင့္၄င္း ျဖစ္လာကုန္ေသာ ရုပ္ခႏၶာအေျပာင္းလည္းကို နတ္တို႔က ပညာရွိပုေရာဟိတ္ျဗဟၼာၾကီးျဖစ္သြားျပီ ဟု ထင္ဟန္တူပါတယ္ဘုရား။ စ်ာန္ရမရ တရားရမရကိုေတာ့ အဆင့္ျမင့္နတ္တို႔သိၾကသည္ဟု သေဘာေပါက္ထားပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ မိမိတဏွာစြဲရာ သင့္ေလ်ာ္ရာ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ရွိရာ ဘံုဘ၀၌ျဖစ္ႏိုင္၍ မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔သာ ေရာက္ရမည္ဟု မဆိုႏိုင္ေၾကာင္း ဆိုပါတယ္ဘုရား။
“ ၁၁၁။ ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္မက္ျခင္း ကင္းသည္ျဖစ္၍ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ တို႔၌ တပ္ျခင္း မကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူသည္အဘယ္နည္း၊ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တည္။ ဤအနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္ျခင္းကင္းသည္ျဖစ္၍ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ႏွစ္ပါးတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း မကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆိုအပ္္၏။” (ပုဂၢပညတ္နိေဒၵသ တိကပုဂၢလပညတ္) ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္ဘုရား။ ဒါ့အျပင္ စတုတၳစ်ာန္ရေသာ အနာဂါမ္မွသာ သုဒၶါ၀ါသ သို႔ ေရာက္မည္ဟု ဆိုတဲ႔ အယူလည္း အဘိ၀ိဘင္း ဓမၼဟဒယ၀ိဘဂၤ စတုတၳစ်ာန္အက်ိဳးေပးရာ (၁၁)ဘံု ၁၀၂၇။ စတုတၳစ်ာန္ကို ပြါးမ်ားလွ်င္ အာရံု ႏွလံုးသြင္းမႈ ဆႏၵ ေတာင့္တမႈ ဆံုျဖတ္မႈ ဆုေတာင္းမႈ ပညာ ထူးသည္ (ျခားနားသည္) အျဖစ္မ်ားေၾကာင့္- ရူပစတုတၳစ်ာန္ ၇ ဘံု ႏွင့္ အရူပစတုတၳစ်ာန္၄ဘံု သို႔ေရာက္ေၾကာင္း ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အံၾသစရာ ကိုက္ညီေနပါတယ္ဘုရား။
သျဂႌဳဟ္ဘာသာဋီကာ ႏွာ305တြင္ သုဒၶါ၀ါသာ။ ။ ..... .... ဤသုဒၶါ၀ါသ (၅) ဘံုႏွင့္ ေ၀ဟပၨိဳလ္ အသညသတ္ဘံုမ်ားကို စတုတၳစ်ာန္အတြက္ ေရာက္အပ္ေသာေၾကာင့္ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမ်ားဟု မွတ္ပါ။ လို႔ဆိုပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ႔ ျပႆနာက စ်ာန္မရတဲ႔ အနာဂါမ္ကြယ္လြန္လွ်င္ ဘယ္မွာသြားျပီးစရင္းသြင္းရမွန္း မသိတဲ႔ ျပႆနာရွိပါတယ္ ဘုရား။ တိကပုဂၢလပညတ္ နိေဒၵသ အရ ၁၂၈။ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ သီလ သမာဓိတို႔၌ ျပည့္စံုေအာင္ျပဳေလ့ရွိေသာ (ျပည့္စံုေသာ) ပုဂၢိဳလ္။ ဆိုတဲ႔ အခ်က္အရ မုခ် ျဗဟၼျပည္သြာႏိုင္တယ္လို႔ သိေပမဲ႔ မုခ် စ်ာန္ရတယ္ဟု မဆို ရဟႏၱာတိုင္းသည္ပင္ စ်ာန္မရ ဆိုတဲ႔ အခ်က္ကိုလည္း စဥ္းစားရမွာပါ ဘုရား။
ေနာက္ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ ‘အနာဂါမ္သူေတာ္စင္ကြယ္လြန္လွ်င္ မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔သြားသည္ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္သည္ အလယ္အလတ္အဆင့္ သို႔မဟုတ္ တိုင္ပင္ထိုက္ေသာပုေရာဟိတ္ အဆင့္ ျဖစ္သည’္ ဟု ဆိုပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ထပ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ‘ပထစ်ာန္ ျဗဟၼာျဖစ္ျပီးမွ အနာဂါမ္ျဖစ္သည္။ ကနဦး ေဂါပကနတ္ေျပာေသာ စကားက ရႈပ္ေစသည္’ ဟု မိန္႔ပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္သိလိုတာက
၁။ အနာဂါမ္အရိယာ ကြယ္လြန္လွ်င္ မုခ် သုဒၶါသသို႔သြားသေလာ? သို႔ဆိုလွ်င္ ျပဆိုခဲ႔ေသာ နတ္စကား (နတ္စကားက မွားလည္းျပႆနာမရွိေပမဲ႔ ဆ႒သံဂါယနာတင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက မွားတယ္လို႔မဆိုခဲ႔ပါ) ၊ အျဂႌဳလ္ဘာသာဋီကာ၊ ႏွင့္ ဓမၼဟဒယ၀ိဘင္း အလိုကို မည္သို႔ နားလည္ရမည္နည္း၊၊?
၂။ အနာဂါမ္အရိယာ ကြယ္လြန္တိုင္း မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔ မသြားလွ်င္ စ်ာန္မရေသာ အနာဂါမ္မ်ား မည္သည့္ ဘံုဘ၀ကပ္ေရာက္မည္နည္း? [ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ဂုဏ္ထူးေတြကို ၀ိနည္းေတာ္အရ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘုရား။ သႆတဒိ႒ိေမးခြန္းမ်ား ေမးသည္ ဟု ဆိုကာ မေျဖပဲ ေနမည့္ သူမ်ားမဟုတ္ ပရိယတ္အေလးထား ကရုဏာရွင္ဆရာေတာ္မ်ားဟု သိသျဖင့္ ေမးေလ်ာက္ျခင္းပါဘုရား။ အစ္ကိုၾကီးတို႔လည္း ေျဖဆိုပါ ခင္ဗ်ား။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပထမဆရာေတာ္အဆိုကို ၾကိဳက္ပါတယ္။]
ဆရာေတာ္အရွင္ ေတေဇာဘာသ၏ အေျဖ၀ိသဇၹနာ ****
ညီေတာ္ ဝိဘဇၨဝါဒီ၏`ဒိြဟျဖစ္ဖြယ္ မ်ားကို ေမးေလ်ွာက္ျခင္း´ ပဥွာကထ နပုစၧာသည္ ဤအ႐ွင္ထံေရာက္ လာ၏။၎အာေဘာ္ဝဏၰနာ၌ "အနာဂါမ္ႏွင့္ သုဒၶါဝါသျပႆနာ" ကိုအဓိကမ႑ိုင္ျပဳထား၏။ ၁။ အနာဂါမ္ အရိယာ ကြယ္လြန္လ်ွင္ မုခ် သုဒၶါဝါသ သြားသေလာ? ၂။ အနာဂါမ္ အရိယာ ကြယ္လြန္တိုင္း သုဒၶါဝါသ သို႔မသြားလ်ွင္ စ်ာန္မရေသာ အနာဂါမ္ မ်ား မည္သည့္ဘံုဘဝ ကပ္ေရာက္မည္နည္း? `အေျဖဝိသဇၨနာကား´ `ျဗဟၼာျပည္မွာ၊အရိယာ၊ေအာက္ရြာ ဆင္းမရိွ´_ျဗဟၼာျပည္မွာရိွေသာ အရိယာတို႔သည္ ျဗဟၼာျပည္ထဲမွာပင္ ေအာက္ေအာက္ဘံုသို႔ဆင္း၍ ပဋိသေႏၶ ေန႐ိုးမရိွ။ထို႔ေၾကာင့္ျဗဟၼာ ျပည္၌ရိွေသာ ေသာတာပန္၊သကာ ဒါဂါမ္တို႔သည္ ကိေလသာဂတိအား ျဖင့္သာ၊ ေအာက္သို႔ ပဋိသေႏၶျပန္ ခြင့္ ရိွၾကကုန္ေသးသည္ဟုဆိုရ၏။ ပုဂၢလဂတိအားျဖင့္ ထိုသို႔ျပန္သည္ ဟူ၍မရိွေခ်။ ထို႔အတူ ကာမသုကတိ ၇ ဘံုမွာရိွေသာ ေသာတာပန္၊ သကာဒါဂါမ္ တို႔သည္ ပုဂၢလဂတိ အားျဖင့္ ေအာက္ဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶ ဆင္းခြင့္မရိွကုန္ဟု သိရာ၏။ အနာဂါမ္ အရိယာကြယ္လြန္လ်ွင္ (ဝါ)စုတိလ်ွင္ ျဗဟၼာျပည္သို႔သြားျမဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ အနာဂါမ္ ပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ အိပ္ေပ်ာ္စဥ္ လည္ပင္း ကို ထား(ဓား) ႏွင့္ျဖတ္၍ သတ္သျဖင့္၎၊ ႐ုတ္ တရက္ တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင့္၎ ေသကုန္ေသာ္လည္း စ်ာန္မရပဲ ေသသည္ဟူ၍ မရိွကုန္။ စ်ာန္ရေသာတာပန္၊သကာဒါဂါမ္ တို႔သည္ စ်ာန္ရ အနာဂါမ္ မည္ကုန္၏။ စ်ာန္မပ်က္လ်ွင္ ျဗဟၼာျပည္သို႔သာ သြားကုန္၏။စ်ာန္ပ်က္လ်ွင္ ကာမဘံု သာျဖစ္၏။စ်ာန္ရပုထုဇဥ္သည္ ကာမဘံု၊ျဗဟၼာဘံုသို႔ လိုရာ ေရာက္ ႏိုင္၏။ "သုဒၶါဘံုမွာ၊အရိယာ၊ႏွစ္ခါထပ္မျဖစ္" သုဒၶါဝါသ ၅ဘံု၌ အရိယာတို႔သည္ မိမိျဖစ္ရာ ဘံုမွာ ၂ ခါထပ္၍ ပဋိသေႏၶ ေန႐ိုးမရိွ။ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခဲ့လ်ွင္ အထက္ ဘံုသို႔သာ တက္ေလ၏။မိမိျဖစ္ရာဘံု ၌ပင္ နိဗၺာန္ ယူသိမ္းၿငိမ္းေလေတာ့ ၏။ `ေဝ၊ေန၊အက၊သံုးဌာနမွာ၊အရိယာ၊ သြားရာဘံုမရိွ´_ေဝဟပိၹဳလ္၊ေနဝသညာ နာသညာယတန၊အကိနိ႒ ဤူသံုး ဘံု၌ရိွေသာ အရိယာပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ အထက္ဘံုသို႔လည္း သြား၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း မရိွကုန္၊ရဟႏၲာ မျဖစ္ေသးလ်ွင္ မိမိဘံု၌သာထပ္၍ ျဖစ္ခြင့္ရိွ၏။ အကိနိ႒ဘံု၌ အရိယာမူကား မိမိ ဘံုမွာလည္းထပ္၍ ပဋိသေႏၶ ေနခြင့္ မရိွ၊အထက္ဘံုသို႔လည္း မေျပာင္း တစ္ဘဝတည္းျဖင့္သာလ်ွင္ မိမိဘံု၌ နိဗၺာန္ ယူေလေတာ့သည္။ အကိုးသာဓက။ ။ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး၏"ဝီထိမၪၨရီက်မ္း´ စာ-၁၆၅၊၁၆၆၊_၅-၃-၂၀၁၄ ေန႔ည ၂နာရီ၁၀မိနစ္။
မွန္လွပါ ေနာင္ေတာ္ဘုရား အရွင္ေတေဇာဘာသ။ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ၾကီးလည္း ‘အနာဂါမ္ကြယ္လြန္ခါနီး အလိုလိုစ်ာန္ရတယ္’ လို႔ ဆိုတာကိုး ဘုရား။ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကဘိ၀ံသ (ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳဆရာေတာ္) နဲ႔ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ၾကီးတို႔ မိန္႔ဆိုခ်က္မွာ ဘုရားေဟာတိုက္ရိုက္ တပည့္ေတာ္မေတြ႔ဖူးေပမဲ႔ ေအာက္ပါ ပါဠိေတာ္မ်ားအရ ခိုင္မာတဲ႔ အယူအဆျဖစ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္ ဘုရား။
၁၁၁။ ဤအနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္ျခင္းကင္းသည္ ျဖစ္၍ ရူပ အရူပဘ၀ႏွစ္ပါးတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း မကင္းေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္) ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ သဒၶါ သီလ သုတ စာဂ ပညာ ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဆႏၵရွိရာ လူ႔ခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာ၌ ထိုထိုဌာန၌ ပဋိသေႏၶေနျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအေၾကာင္း ‘မဂ္’ သည္လညး္ေကာင္း၊ ဤအက်င့္သည္ လည္းေကာင္း ထိုဌာန၌ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ (ဥပရိပဏၰာသ ၂အႏုပဒ၀ဂ္ ၁၀ သခၤါရူပပတၱိသုတ္) အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ သီလတို႔၌ ျပည့္စံုစြာ သမာဓိ၌ျပည့္စံုစြာ ျပဳျပီးျဖစ္၏။ ပညာ၌အတိုင္းအရွည္ ျပဳတတ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္)
အနာဂါမိေနာ ပန သုဒၶါ၀ါေသသု ဥပၸဇၨႏ ၱိ။ ။ဤစကားအရ အနာဂါမ္ ပုဂၢိဳလ္မွန္လွ်င္ သုဒၶါ၀ါသဘံု၌ အျမဲ ပဋိသေႏၶေနရမည္ဟု ယူဆဖြယ္ရွိ၏၊ အ႒ကထာတို႔၌လည္း တခ်ိဳ႕ အရာ၀ယ္ ထိုအဓိပၸာယ္မ်ိဳးကို ေထာက္ခံလ်က္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ယခုကာလ ယူရိုးကား သုဒၶါ၀ါသဘံုတို႔၌ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ပဋိသေႏၶေန၏၊ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား မျဖစ္၊ ဤ ‘အနာဂါမိေနာ ပန သုဒၶါ၀ါေသသု ဥပၸဇၨႏိ ၱ’ ပါဌ္ျဖင့္ ‘အျခား ျဗဟၼာ့ဘံုတို႔၌ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ပဋိသေႏၶ မေနရ’ ဟု မတားျမစ္ႏိုင္ဟု ယူရိုးတည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ‘သုဒၶါ၀ါေသသု- တို႔၌၊ အနာဂါမိေနာ- အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔သာ၊ ဥပၸဇၨႏိ ၱ- ျဖစ္ႏိုင္ၾကကုန္၏’ ဟု အနက္ေပးလိုၾကသည္၊ ဤ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ သုဒၶါ၀ါသ (၅)ဘံု၀ယ္ ျဖစ္ၾကရာ၌ ဣေျႏၵငါးပါး ထက္ျမက္ပံု, အစဥ္အတိုင္းျဖစ္ၾကပံုကို အေျချပဳသျဂႌဳလ္၌ျပထားျပီ။ (သျဂၤ ိဳလ္ဘာသာဋီကာ ႏွာ-၄၀၆ ရူပကုသိုလ္၏အက်ိဳးေပးရာ
အနာဂါမ္ ျဗဟၼျပည္အျမဲေရာက္။ ။ စ်ာန္ရမႈဟူသည္ သမာဓိ၏အခ်က္တည္း၊ သမာဓိ၏ ေဘးရန္ကား ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏတည္း၊ ကာမရာဂကို လံုး၀ပယ္ခြာျပီးေသာ အနာဂါမ္တို႔မွာ ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏ အေႏွာက္အယွက္ မရွိေတာ့ သျဖင့္ သမာဓိအားေကာင္းလွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သုကၡ၀ိပႆကအနာဂါမ္တို႔သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ရန္သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ဆံုးရေစကာမူ မဆံုးခင္ စ်ာန္ရ၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔သာ ေရာက္ၾကရသည္။ အထက္နတ္ဘံု၌ရွိေသာ နတ္တို႔ အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ နတ္ျပည္မွာ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြ မ်ားသျဖင့္ လြတ္လပ္ဆိပ္ျငိမ္ရာ အရပ္ကို မရေသာေၾကာင့္ ၾကာရွည္စြာ မတည္ေနၾကဘဲ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေျပာင္းၾကရ, ေျပာင္းဖို႔ရန္လည္း စ်ာန္ကို လြယ္ကူစြာ ရႏိုင္ၾကသည္။
35။ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ တစ္ဖန္ျပန္မလာေသာ ‘အနာဂါမီ’ ပုဂၢိဳလ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကာမဘံုတည္းဟူေသာ ေအာက္အဖို႔ရွိေသာ ‘ၾသရမၻာဂိယ’ သံေယာဇဉ္ ငါးပါးတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဥပပါတ္ပဋိသေႏၶျဖစ္၏၊ ထိုရူပဘံုမွ ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာမရွိမူ၍ ထုိရူပသုဒၶါ၀ါသဘံု၌ ပရိနိဗၺာန္ျပဳလတၱံ၊ဤပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ တစ္ဖန္ ျပန္မလာေသာ ‘အနာဂါမီ’ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္ နိေဒၵသ ဧကပုဂၢလပညတ္၊ သတၱအဂုၤတၱိဳရ္ 2အႏုသယ၀ဂ္ 5ဥဒကူပမာသုတ္)
သို႔ရာတြင္ ဘုရား။ ဒီဃနိကာယ္ မဟာ၀ဂ္ သကၠပဉႇသုတ္ ေဂါပက၀တၳဳ(စဥ္၃၅၄) တြင္ ဤသည္တို႔ကို ေတြ႔ရပါသည္ဘုရား။
“ ၃၅၄။ ... .... .... ဆင္ေျပာင္ၾကီးသည္ ျမဲစြာဖြဲ႔ခ်ည္ထားေသာ ၾကိဳးတို႔ကို ျဖတ္သကဲ႔သို႔၊ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ လြန္ေျမာက္ႏိုင္ခဲေသာ မာရ္၏ ေႏွာင္ၾကိဳးျဖစ္ေသာ ကာမသံေယာဇဉ္ ကာမအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔ကို ျဖတ္၍ တာ၀တႎသာနတ္တို႔ကို ေက်ာ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ျဖစ္ကုန္၏။ (ၾကိဳးကိုျဖတ္တယ္ဆိုထားလို႔ စ်ာန္ျဖင့္ ခြာတာမဟုတ္ဘဲ အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ ျဖတ္တယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ဘုရား)။ ရာဂကင္းျခင္းကုိ ျပဳကုန္လ်က္ အနာဂါမ္ျဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းနတ္သား ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ သိၾကားမင္းႏွင့္တကြ ပဇာပတိနတ္မင္းႏွင့္တကြ သုဓမၼာနတ္သဘင္သို႔ ပါ၀င္တက္ေရာက္ၾကကုန္ေသာ အလံုးစံုေသာ နတ္တို႔ကို ေက်ာ္လြန္၍ ျဗဟၼာ့ဘံု၌ ျဖစ္ကုန္၏။ ... ... ... ... နတ္သားႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ဤနတ္ျပည္၌ အသွ်င္ဘုရား၏ တရားကို သိၾကကုန္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼပုေရာဟိတ ကိုယ္ခႏၶာကို ရ၍ အနာဂါမိမဂ္ဟူေသာ တရားထူးကို ရၾကပါကုန္၏။ .... ..... ....” ။
သုတ္မဟာ၀ါအ႒ကထာ ဘာသာဋီကာ ႏွာ၂၅၃တြင္ “ .... .... ..... ေတသု၊ ထိုနတ္တို႔တြင္။ ေဒြ၊ ကုန္ေသာ။ ဇနာ၊ နတ္တို႔သည္။ ပဌမဇၥ်ာနသတႎ၊ ပထမစ်ာန္သတိ-ကို။ ပဋိလဘိတြာ၊ ရ၍။ စ်ာနံ၊ ကို။ ပါဒကံ၊ အေျခခံကို။ ကတြာ၊ ၍။ သခၤါေရ၊ သခၤါရ-တို႔ကို။ သမၼသႏၱာ၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ-ဟု သံုးသတ္ကုန္လတ္ေသာ္။ အနာဂါမိဖေလေယ၀၊ အနာဂါမိဖိုလ္၌ပင္။ ပတိ႒ဟႎသု၊ တည္ၾကကုန္ျပီ။ အထ၊ တည္ၾကရာ ထိုအခါ၌။ ေနသံ၊ ထို ႏွစ္ေယာက္ေသာနတ္တို႔၏။ ပရိေတၱာ၊ နည္းေသာအာႏုေဘာ္ရွိေသာ။ ေသာ ကာမာ၀စရတၱဘာေ၀ါ၊ ထို ကာမာ၀စရနတ္ အတၱေဘာသည္။ ဓါေရတံု၊ ေဆာင္ျခင္းငွာ။ နာသကၡိ၊ မစြမ္းႏိုင္။ တသၼာ၊ ေၾကာင့္။ တာ၀ေဒ၀၊ ထုိခဏ၌ပင္။ စ၀ိတြာ၊ စုေတ၍။ ျဗဟၼပုေရာဟိေတသု၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတ-ျဗဟၼာတို႔၌။ နိဗၺတၱာ၊ ကုန္ျပီ။ စ၊ ဆက္။ ေနသံ၊ ထို ႏွစ္ေယာက္ေသာ နတ္တို႔၏။ ေသာ ကာေယာ၊ ထို ျဗဟၼာကိုယ္သည္။ တတၳ၊ ထိုနတ္ျပည္၌။ ဌိတာနံေယ၀၊ တည္ေနကုန္စဥ္ပင္။ နိဗၺေတၱာ၊ ျဖစ္ျပီ။ ေတန၊ ေၾကာင့္။ ‘ေတသံ ဘေႏၱ ေဂါပေကန။ပ။ ကာယံ ျဗဟၼပုေရာဟိတ’ ႏၱိ၊ ဟူ၍။ (သေကၠန၊ သည္။ ၀ုတၱံ၊ ျပီ။) တတၳ၊ ထို ေတသံ ဘေႏၱ- အစရွိေသာ စကားရပ္၌။ ဒိေ႒၀ ဓေမၼတိ၊ ကား။ တသၼႎေယ၀ အတၱဘာေ၀၊ ထုိ နတ္အတၱေဘာ၌ပင္။ စ်ာနသတႎ၊ စ်ာန္တည္းဟူေသာ သတိကို။ ၀ါ၊ စ်ာန္၌ျဖစ္ေသာ သတိကို။ ပဋိလဘႎသု၊ ကုန္ျပီ။ တေတၳ၀၊ ထို နတ္ျပည္၌ပင္။ ဌတြာ၊ ၍။ ျဗဟၼပုေရာဟိတသရီရံ၊ ျဗဟၼပုေရာဟိတ- ျဗဟၼာ၏ကိုယ္ကို။ ပဋိလဘႎ္သု၊ ကုန္ျပီ။ ဣတိ ဧ၀ံ၊ သို႔။ အေတၳာ၊ ကို။ ဒ႒ေဗၺာ၊ ၏။ .... .... .....”
ဒီလိုဖြင့္ဆိုထားပါတယ္ ဘုရား။ သို႔ေသာ္ နတ္တို႔မည္သည္ ျဗဟၼာကို ျမင္ရျခင္းမရွိ ဆိုျပီး ဇန၀သဘသုတ္ မဟာေဂါ၀ိႏၵသုတ္တို႔ ႏွင့္ ထိုထိုအဖြင့္မ်ားအရ သိရပါတယ္ ဘုရား။ အကယ္၍ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ ျဗဟၼပုေရာဟိတ ျဗဟၼာျဖစ္ျပီးမွ အနာဂါမ္ျဖစ္သည္ ဆိုလွ်င္ ေဂါပကနတ္သားႏွင့္ သိၾကားမင္းက ဘယ္လိုသိႏိုင္တာလည္းဘုရား ထိုျဗဟၼာႏွစ္ေယာက္က ျပန္လာေျပာမွ သိမယ္ထင္ပါတယ္ ဘုရား။ နတ္တို႔သည္ ကမၼဇရုပ္မ်ားျဖင့္ အဓိကဖြဲ႔စည္းထားေသာ ကိုယ္ခႏၶာရွိသည္ျဖစ္၍ စိတၱဇရုပ္၏ ခ်ယ္လွယ္မႈကို လူတို႔ထက္ ပိုခံရသည္ဟု ထင္ပါသည္ဘုရား။ ေဒါသအလြန္ထြက္လွ်င္ ေသတတ္ေသာေၾကာင့္ပါဘုရား။ စ်ာန္စိတ္ေၾကာင့္ ၄င္း၊ အားၾကီးေသာ ၀ိပႆနာအစြမ္းေၾကာင့္၄င္း ျဖစ္လာကုန္ေသာ ရုပ္ခႏၶာအေျပာင္းလည္းကို နတ္တို႔က ပညာရွိပုေရာဟိတ္ျဗဟၼာၾကီးျဖစ္သြားျပီ ဟု ထင္ဟန္တူပါတယ္ဘုရား။ စ်ာန္ရမရ တရားရမရကိုေတာ့ အဆင့္ျမင့္နတ္တို႔သိၾကသည္ဟု သေဘာေပါက္ထားပါတယ္ဘုရား။
ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ မိမိတဏွာစြဲရာ သင့္ေလ်ာ္ရာ အေၾကာင္းအေထာက္အပံ႔ရွိရာ ဘံုဘ၀၌ျဖစ္ႏိုင္၍ မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔သာ ေရာက္ရမည္ဟု မဆိုႏိုင္ေၾကာင္း ဆိုပါတယ္ဘုရား။
“ ၁၁၁။ ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္မက္ျခင္း ကင္းသည္ျဖစ္၍ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ တို႔၌ တပ္ျခင္း မကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူသည္အဘယ္နည္း၊ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တည္။ ဤအနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္ျခင္းကင္းသည္ျဖစ္၍ ရူပဘ၀ အရူပဘ၀ႏွစ္ပါးတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း မကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆိုအပ္္၏။” (ပုဂၢပညတ္နိေဒၵသ တိကပုဂၢလပညတ္) ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္ဘုရား။ ဒါ့အျပင္ စတုတၳစ်ာန္ရေသာ အနာဂါမ္မွသာ သုဒၶါ၀ါသ သို႔ ေရာက္မည္ဟု ဆိုတဲ႔ အယူလည္း အဘိ၀ိဘင္း ဓမၼဟဒယ၀ိဘဂၤ စတုတၳစ်ာန္အက်ိဳးေပးရာ (၁၁)ဘံု ၁၀၂၇။ စတုတၳစ်ာန္ကို ပြါးမ်ားလွ်င္ အာရံု ႏွလံုးသြင္းမႈ ဆႏၵ ေတာင့္တမႈ ဆံုျဖတ္မႈ ဆုေတာင္းမႈ ပညာ ထူးသည္ (ျခားနားသည္) အျဖစ္မ်ားေၾကာင့္- ရူပစတုတၳစ်ာန္ ၇ ဘံု ႏွင့္ အရူပစတုတၳစ်ာန္၄ဘံု သို႔ေရာက္ေၾကာင္း ပါဠိေတာ္ႏွင့္ အံၾသစရာ ကိုက္ညီေနပါတယ္ဘုရား။
သျဂႌဳဟ္ဘာသာဋီကာ ႏွာ305တြင္ သုဒၶါ၀ါသာ။ ။ ..... .... ဤသုဒၶါ၀ါသ (၅) ဘံုႏွင့္ ေ၀ဟပၨိဳလ္ အသညသတ္ဘံုမ်ားကို စတုတၳစ်ာန္အတြက္ ေရာက္အပ္ေသာေၾကာင့္ စတုတၳစ်ာန္ဘံုမ်ားဟု မွတ္ပါ။ လို႔ဆိုပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ႔ ျပႆနာက စ်ာန္မရတဲ႔ အနာဂါမ္ကြယ္လြန္လွ်င္ ဘယ္မွာသြားျပီးစရင္းသြင္းရမွန္း မသိတဲ႔ ျပႆနာရွိပါတယ္ ဘုရား။ တိကပုဂၢလပညတ္ နိေဒၵသ အရ ၁၂၈။ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ သီလ သမာဓိတို႔၌ ျပည့္စံုေအာင္ျပဳေလ့ရွိေသာ (ျပည့္စံုေသာ) ပုဂၢိဳလ္။ ဆိုတဲ႔ အခ်က္အရ မုခ် ျဗဟၼျပည္သြာႏိုင္တယ္လို႔ သိေပမဲ႔ မုခ် စ်ာန္ရတယ္ဟု မဆို ရဟႏၱာတိုင္းသည္ပင္ စ်ာန္မရ ဆိုတဲ႔ အခ်က္ကိုလည္း စဥ္းစားရမွာပါ ဘုရား။
ေနာက္ဆရာေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ ‘အနာဂါမ္သူေတာ္စင္ကြယ္လြန္လွ်င္ မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔သြားသည္ ထိုနတ္ႏွစ္ေယာက္သည္ အလယ္အလတ္အဆင့္ သို႔မဟုတ္ တိုင္ပင္ထိုက္ေသာပုေရာဟိတ္ အဆင့္ ျဖစ္သည’္ ဟု ဆိုပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ထပ္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ‘ပထစ်ာန္ ျဗဟၼာျဖစ္ျပီးမွ အနာဂါမ္ျဖစ္သည္။ ကနဦး ေဂါပကနတ္ေျပာေသာ စကားက ရႈပ္ေစသည္’ ဟု မိန္႔ပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္သိလိုတာက
၁။ အနာဂါမ္အရိယာ ကြယ္လြန္လွ်င္ မုခ် သုဒၶါသသို႔သြားသေလာ? သို႔ဆိုလွ်င္ ျပဆိုခဲ႔ေသာ နတ္စကား (နတ္စကားက မွားလည္းျပႆနာမရွိေပမဲ႔ ဆ႒သံဂါယနာတင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက မွားတယ္လို႔မဆိုခဲ႔ပါ) ၊ အျဂႌဳလ္ဘာသာဋီကာ၊ ႏွင့္ ဓမၼဟဒယ၀ိဘင္း အလိုကို မည္သို႔ နားလည္ရမည္နည္း၊၊?
၂။ အနာဂါမ္အရိယာ ကြယ္လြန္တိုင္း မုခ် သုဒၶါ၀ါသသို႔ မသြားလွ်င္ စ်ာန္မရေသာ အနာဂါမ္မ်ား မည္သည့္ ဘံုဘ၀ကပ္ေရာက္မည္နည္း? [ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ဂုဏ္ထူးေတြကို ၀ိနည္းေတာ္အရ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘုရား။ သႆတဒိ႒ိေမးခြန္းမ်ား ေမးသည္ ဟု ဆိုကာ မေျဖပဲ ေနမည့္ သူမ်ားမဟုတ္ ပရိယတ္အေလးထား ကရုဏာရွင္ဆရာေတာ္မ်ားဟု သိသျဖင့္ ေမးေလ်ာက္ျခင္းပါဘုရား။ အစ္ကိုၾကီးတို႔လည္း ေျဖဆိုပါ ခင္ဗ်ား။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပထမဆရာေတာ္အဆိုကို ၾကိဳက္ပါတယ္။]
ဆရာေတာ္အရွင္ ေတေဇာဘာသ၏ အေျဖ၀ိသဇၹနာ ****
ညီေတာ္ ဝိဘဇၨဝါဒီ၏`ဒိြဟျဖစ္ဖြယ္ မ်ားကို ေမးေလ်ွာက္ျခင္း´ ပဥွာကထ နပုစၧာသည္ ဤအ႐ွင္ထံေရာက္ လာ၏။၎အာေဘာ္ဝဏၰနာ၌ "အနာဂါမ္ႏွင့္ သုဒၶါဝါသျပႆနာ" ကိုအဓိကမ႑ိုင္ျပဳထား၏။ ၁။ အနာဂါမ္ အရိယာ ကြယ္လြန္လ်ွင္ မုခ် သုဒၶါဝါသ သြားသေလာ? ၂။ အနာဂါမ္ အရိယာ ကြယ္လြန္တိုင္း သုဒၶါဝါသ သို႔မသြားလ်ွင္ စ်ာန္မရေသာ အနာဂါမ္ မ်ား မည္သည့္ဘံုဘဝ ကပ္ေရာက္မည္နည္း? `အေျဖဝိသဇၨနာကား´ `ျဗဟၼာျပည္မွာ၊အရိယာ၊ေအာက္ရြာ ဆင္းမရိွ´_ျဗဟၼာျပည္မွာရိွေသာ အရိယာတို႔သည္ ျဗဟၼာျပည္ထဲမွာပင္ ေအာက္ေအာက္ဘံုသို႔ဆင္း၍ ပဋိသေႏၶ ေန႐ိုးမရိွ။ထို႔ေၾကာင့္ျဗဟၼာ ျပည္၌ရိွေသာ ေသာတာပန္၊သကာ ဒါဂါမ္တို႔သည္ ကိေလသာဂတိအား ျဖင့္သာ၊ ေအာက္သို႔ ပဋိသေႏၶျပန္ ခြင့္ ရိွၾကကုန္ေသးသည္ဟုဆိုရ၏။ ပုဂၢလဂတိအားျဖင့္ ထိုသို႔ျပန္သည္ ဟူ၍မရိွေခ်။ ထို႔အတူ ကာမသုကတိ ၇ ဘံုမွာရိွေသာ ေသာတာပန္၊ သကာဒါဂါမ္ တို႔သည္ ပုဂၢလဂတိ အားျဖင့္ ေအာက္ဘံုသို႔ ပဋိသေႏၶ ဆင္းခြင့္မရိွကုန္ဟု သိရာ၏။ အနာဂါမ္ အရိယာကြယ္လြန္လ်ွင္ (ဝါ)စုတိလ်ွင္ ျဗဟၼာျပည္သို႔သြားျမဲ။ ထို႔ေၾကာင့္ အနာဂါမ္ ပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ အိပ္ေပ်ာ္စဥ္ လည္ပင္း ကို ထား(ဓား) ႏွင့္ျဖတ္၍ သတ္သျဖင့္၎၊ ႐ုတ္ တရက္ တစ္စံုတစ္ခု ေသာ အေၾကာင္း ေၾကာင့္၎ ေသကုန္ေသာ္လည္း စ်ာန္မရပဲ ေသသည္ဟူ၍ မရိွကုန္။ စ်ာန္ရေသာတာပန္၊သကာဒါဂါမ္ တို႔သည္ စ်ာန္ရ အနာဂါမ္ မည္ကုန္၏။ စ်ာန္မပ်က္လ်ွင္ ျဗဟၼာျပည္သို႔သာ သြားကုန္၏။စ်ာန္ပ်က္လ်ွင္ ကာမဘံု သာျဖစ္၏။စ်ာန္ရပုထုဇဥ္သည္ ကာမဘံု၊ျဗဟၼာဘံုသို႔ လိုရာ ေရာက္ ႏိုင္၏။ "သုဒၶါဘံုမွာ၊အရိယာ၊ႏွစ္ခါထပ္မျဖစ္" သုဒၶါဝါသ ၅ဘံု၌ အရိယာတို႔သည္ မိမိျဖစ္ရာ ဘံုမွာ ၂ ခါထပ္၍ ပဋိသေႏၶ ေန႐ိုးမရိွ။ ရဟႏၱာ ျဖစ္ခဲ့လ်ွင္ အထက္ ဘံုသို႔သာ တက္ေလ၏။မိမိျဖစ္ရာဘံု ၌ပင္ နိဗၺာန္ ယူသိမ္းၿငိမ္းေလေတာ့ ၏။ `ေဝ၊ေန၊အက၊သံုးဌာနမွာ၊အရိယာ၊ သြားရာဘံုမရိွ´_ေဝဟပိၹဳလ္၊ေနဝသညာ နာသညာယတန၊အကိနိ႒ ဤူသံုး ဘံု၌ရိွေသာ အရိယာပုဂိၢဳလ္တို႔သည္ အထက္ဘံုသို႔လည္း သြား၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း မရိွကုန္၊ရဟႏၲာ မျဖစ္ေသးလ်ွင္ မိမိဘံု၌သာထပ္၍ ျဖစ္ခြင့္ရိွ၏။ အကိနိ႒ဘံု၌ အရိယာမူကား မိမိ ဘံုမွာလည္းထပ္၍ ပဋိသေႏၶ ေနခြင့္ မရိွ၊အထက္ဘံုသို႔လည္း မေျပာင္း တစ္ဘဝတည္းျဖင့္သာလ်ွင္ မိမိဘံု၌ နိဗၺာန္ ယူေလေတာ့သည္။ အကိုးသာဓက။ ။ လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ႀကီး၏"ဝီထိမၪၨရီက်မ္း´ စာ-၁၆၅၊၁၆၆၊_၅-၃-၂၀၁၄ ေန႔ည ၂နာရီ၁၀မိနစ္။
မွန္လွပါ ေနာင္ေတာ္ဘုရား အရွင္ေတေဇာဘာသ။ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ၾကီးလည္း ‘အနာဂါမ္ကြယ္လြန္ခါနီး အလိုလိုစ်ာန္ရတယ္’ လို႔ ဆိုတာကိုး ဘုရား။ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကဘိ၀ံသ (ဘာသာဋီကာက်မ္းျပဳဆရာေတာ္) နဲ႔ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ၾကီးတို႔ မိန္႔ဆိုခ်က္မွာ ဘုရားေဟာတိုက္ရိုက္ တပည့္ေတာ္မေတြ႔ဖူးေပမဲ႔ ေအာက္ပါ ပါဠိေတာ္မ်ားအရ ခိုင္မာတဲ႔ အယူအဆျဖစ္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္ ဘုရား။
၁၁၁။ ဤအနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ကို ကာမဂုဏ္တို႔၌ တပ္ျခင္းကင္းသည္ ျဖစ္၍ ရူပ အရူပဘ၀ႏွစ္ပါးတို႔၌ တပ္မက္ျခင္း မကင္းေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္) ရဟန္းတို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ သဒၶါ သီလ သုတ စာဂ ပညာ ႏွင့္ျပည့္စံု၏။ ထိုရဟန္းသည္ ဆႏၵရွိရာ လူ႔ခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာ၌ ထိုထိုဌာန၌ ပဋိသေႏၶေနျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤအေၾကာင္း ‘မဂ္’ သည္လညး္ေကာင္း၊ ဤအက်င့္သည္ လည္းေကာင္း ထိုဌာန၌ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ (ဥပရိပဏၰာသ ၂အႏုပဒ၀ဂ္ ၁၀ သခၤါရူပပတၱိသုတ္) အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္သည္ သီလတို႔၌ ျပည့္စံုစြာ သမာဓိ၌ျပည့္စံုစြာ ျပဳျပီးျဖစ္၏။ ပညာ၌အတိုင္းအရွည္ ျပဳတတ္၏။ (ပုဂၢလပညတ္)
အနာဂါမိေနာ ပန သုဒၶါ၀ါေသသု ဥပၸဇၨႏ ၱိ။ ။ဤစကားအရ အနာဂါမ္ ပုဂၢိဳလ္မွန္လွ်င္ သုဒၶါ၀ါသဘံု၌ အျမဲ ပဋိသေႏၶေနရမည္ဟု ယူဆဖြယ္ရွိ၏၊ အ႒ကထာတို႔၌လည္း တခ်ိဳ႕ အရာ၀ယ္ ထိုအဓိပၸာယ္မ်ိဳးကို ေထာက္ခံလ်က္ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ယခုကာလ ယူရိုးကား သုဒၶါ၀ါသဘံုတို႔၌ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ပဋိသေႏၶေန၏၊ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ား မျဖစ္၊ ဤ ‘အနာဂါမိေနာ ပန သုဒၶါ၀ါေသသု ဥပၸဇၨႏိ ၱ’ ပါဌ္ျဖင့္ ‘အျခား ျဗဟၼာ့ဘံုတို႔၌ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား ပဋိသေႏၶ မေနရ’ ဟု မတားျမစ္ႏိုင္ဟု ယူရိုးတည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ‘သုဒၶါ၀ါေသသု- တို႔၌၊ အနာဂါမိေနာ- အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔သာ၊ ဥပၸဇၨႏိ ၱ- ျဖစ္ႏိုင္ၾကကုန္၏’ ဟု အနက္ေပးလိုၾကသည္၊ ဤ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္တို႔ သုဒၶါ၀ါသ (၅)ဘံု၀ယ္ ျဖစ္ၾကရာ၌ ဣေျႏၵငါးပါး ထက္ျမက္ပံု, အစဥ္အတိုင္းျဖစ္ၾကပံုကို အေျချပဳသျဂႌဳလ္၌ျပထားျပီ။ (သျဂၤ ိဳလ္ဘာသာဋီကာ ႏွာ-၄၀၆ ရူပကုသိုလ္၏အက်ိဳးေပးရာ
အနာဂါမ္ ျဗဟၼျပည္အျမဲေရာက္။ ။ စ်ာန္ရမႈဟူသည္ သမာဓိ၏အခ်က္တည္း၊ သမာဓိ၏ ေဘးရန္ကား ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏတည္း၊ ကာမရာဂကို လံုး၀ပယ္ခြာျပီးေသာ အနာဂါမ္တို႔မွာ ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏ အေႏွာက္အယွက္ မရွိေတာ့ သျဖင့္ သမာဓိအားေကာင္းလွ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သုကၡ၀ိပႆကအနာဂါမ္တို႔သည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္ ရန္သူ႔လက္ခ်က္ျဖင့္ အသက္ဆံုးရေစကာမူ မဆံုးခင္ စ်ာန္ရ၍ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔သာ ေရာက္ၾကရသည္။ အထက္နတ္ဘံု၌ရွိေသာ နတ္တို႔ အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ နတ္ျပည္မွာ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြ မ်ားသျဖင့္ လြတ္လပ္ဆိပ္ျငိမ္ရာ အရပ္ကို မရေသာေၾကာင့္ ၾကာရွည္စြာ မတည္ေနၾကဘဲ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေျပာင္းၾကရ, ေျပာင္းဖို႔ရန္လည္း စ်ာန္ကို လြယ္ကူစြာ ရႏိုင္ၾကသည္။
No comments:
Post a Comment